حرا: احمدی نژاد رفت.بعد از تمام اشک ها و لبخندها، بعد از همه گرانی ها و حبابی شدن های بازار، بعد از تمام روزهای سخت برای بازداشت شدگان کهریزک و خانوادهایشان .بعد از همه جنجال ها، هیاهو ها بگم بگم ها و افشاگری ها.

احمدی نژاد رفت اما لیست مفسدان اقتصادی هنوز در جیب هایش باقی مانده.احمدی نژاد رفت اما نه با کاپشن معروف با کت و شلوار تا شعار " من به رئیس جمهوری رای می دهم که کت شلوار نمی پوشد" مانند بسیاری از شعارهای انتخاباتی سال 84 و 88 مثل " آوردن نفت بر سر سفرهای مردم  " رنگ ببازد.

احمدی نژاد رفت تا پرونده سهام عدالت، افزایش حقوق بازنشستگان  و وعده و وعید ها برای افزایش یارانه نقدی را هم با خود ببرد تا دیگر پدر پیر بازنشسته هر ماه فیش حقوقی اش را در انتظار اندکی اضافه حقوق با کنجکاوی و امید رصد نکند و چشم امیدش نا امید نشود.

احمدی نژاد رفت تا شاید دخترک گل فروش زیر ظل آفتاب تابستان در کنار پنجره یک اتومبیل آخرین مدل که نمی داند چیست و از کجا امده برای فروش یک شاخه گل التماس نکند.آخر می دانید قرار بود با هدفمندی یارانه ها اختلاف طبقاتی کم شود نه این که عده ای مازوراتی سوار و پورشه سوار در خیابان های پایتخت جولان دهند و از سوی دیگر سفره های عده ای  کوچک تر شود تا جایی که فرق بین گوشت و مرغ را ندانند و نان و پنیر برایشان خاطره شود!

احمدی نژاد رفت تا مطبوعات کمی نفس بکشند، چرا که هنوز دوشنبه های شوم با محمد علی رامین از یاد اهل قلم نرفته است.

احمدی نژاد رفت تا خانه سینما دوباره جان بگیرد و هنرمندان ایرانی خود را بی پناه حس نکنند .

احمدی نژاد رفت تا تورم ، گرانی ، بیکاری ، اعتیاد و فقر فرهنگی را هم که در نتیجه سیاست های غلط اقتصادی و اجتماعی رقم خورد با خود ببرد.

احمدی نژاد رفت تا... بگذریم.مهم این است که احمدی نژاد رفت!مهم این است که حالا لبخند بزنیم، امیدوار باشیم و منتظر روزهای بهتر بمانیم.

مهم این است که دست در دست هم دهیم به مهر... میهن خویش راکنیم آباد.

مهم این است که بدانیم و آگاه باشیم رییس‌جمهور جدید اگر چه عقلانی فکر می‌کند ، مشکلات را می‌شناسد و راه‌های باز کردن قفل هارا می‌ داند ، اما  بدون کمک من، بدون کمک تو و بدون کمک ما نمی‌تواند درکارهایش توفیق داشته باشد.

مهم این است که بدانیم مهمیم.تاثیر گذاریم.نفس می کشیم.