بی شک، آخرین محلی که شما با وضعیت بدنی همدم هستید، تختخواب است. در آنجا نه ایستاده و نه نشسته اید، بلکه دراز کشیده اید. استخوانها، عضلات و مفاصلتان مجبور نیستند شما را نگه دارند و این کار به تشک سپرده می شود . پس نگرانی برای چیست؟ دلیل نگرانی این است که خوابیدن، متشکل از یک وضعیت طولانی یکسان است. اگر شما همیشه صبحها سخت از خواب برمی خیزید، احساس خستگی و کوفتگی دارید و عصبانی و اوقات تلخ هستید، بد استراحت کرده اید. نحوه ی خوابیدن شما باعث شده است که چنین احساسی داشته باشید. این خوابیدن، اثرات جانبی مثل سر درد، فک درد وحس سوزش شدن در دستگاه و بازوان نیز دارد. شما باید با کمک تختخواب، تشک و بالش روش مناسب خوابیدن را فراهم کنید. گودی وسط تشک باعث کشیدگی عضلات پشت می شود. بهترین راه نگه داشتن بدن در یک راستای خوب، استفاده از تختخواب مناسب است. هیچ گاه اهمیت هشت ساعتی را باید در تختخواب بگذرانید، دست کم نگیرید.

سعی کنید به طرز صحیح بخوابید. در آن صورت خواهید دید که بین درست و یا نادرست خوابیدن چه تفاوتی وجود دارد؟

ممکن است یک سوال برایتان پیش بیاید، که تختخواب مناسب چه ویژگی هایی دارد؟

در اینجا پرداختن به این موضوع باعث طولانی شدن مطلب و انحراف از اصل مطلب می شود ولی به یک نکته اساسی اشاره می کنم که یک تختخواب باید داشته باشد. تختخواب باید حالت طبیعی قوس های بدن را حفظ کند. موضوع را بیشتر باز می کنم. اگر تشک خیلی سفت باشد باعث می شود که قوس کمر به صاف شدن تمایل پیدا کند . پس تشک سفت مناسب نیست. تشک شل هم باعث از بین رفتن قوس کمری می شود پس آن هم مناسب نیست.

 بنابراین تشک مناسب نه سفت باشد و نه شل. برای فهمیدن سفتی و یا نرمی تشک می توانید دو پتو را دو لایه کرده و روی هم قرار دهید. این حالت تقریبا استاندارد می باشد.

وضعیت های مختلف خوابیدن 

1- خوابیدن به پشت:

اگر به پشت می خوابید، بالش کوچکی بین کمرتان و تشک قرار دهید تا گودی کمر را حفظ نماید. یک بالش مناسب زیر سر قرار دهید به نحوی که سر در راستای ستون فقرات قرار گیرد؛ یعنی با رویت از پهلو سر زیاد بالا و زیاد پایین نباشد، همچنین قسمت پس سری و گردن توسط بالش حمایت شود و روی بالش قرار گیرد تا گودی گردن حفظ شود. یک بالش نیز بین تخت و زانوها قرار می گیرد. تصویر زیر که مشاهده می شود خوابیدن فرد به پشت را نشان می دهد ولی حالت صحیح تر آن است که یک بالش کوچک زیر کمر قرار گیرد.

2- خوابیدن به پهلو:

اگر به پهلو می خوابید، بالشی که زیر سر قرار می گیرد، باید به نحوی باشد که سر پایین نیفتد و راستای خود را حفظ کند. پای زیرین به اندازه ای که خودتان احساس راحتی دارید نسبتا کشیده و پای رویی خم باشد و یک بالش بین زمین و پای رویی قرار گیرد. البته یک اشکال در خوابیدن فرد در تصویر زیر مشاهده می شود و آن هم این است که بالش باید بین پای رویی و زمین قرار گیرد نه بین دو پا

3- خوابیدن به شکم:

خوابیدن رو به شکم مناسب نیست؛ زیرا فشار زیادی به معده و سیستم گوارش وارد می شود. اینگونه خوابیدن موجب افزایش قوس کمری و همچنین برای انجام تنفس، سر به یک سمت می چرخد و این چرخش باعث می شود که سر از حالت طبیعی خارج شود. به عبارت دیگر، گردن و مفاصل بالای پشت، از حالت طبیعی خارج می شوند. البته درست است که این نحوه خوابیدن در مراحل فتق دیسک آرام بخش است، ولی فرد پس از بهبودی باید عادت فوق را ترک کند. با این حال اگر کسی رو به شکم می خوابد باید یک بالش زیر شکم و لگن بگذارد به طوریکه  قسمت زیادی از لگن را بپوشاند. این کار باعث می شود که قوس مهره های کمری افزایش پیدا نکند در پایان لازم می دانم به این نکته اشاره کنم که هنگام برخواستن از روی تختخواب با کمک دست ها بلند شوید و ناگهان از ناحیه کمر خم نشوید.

منبع: وبلاگ دکتر هاشمی